Omringd door haar zielengemeenschap in geduld, respect en onvoorwaardelijke liefde

Intentie: meer zelfliefde. Het idee/gevoel loslaten er alleen voor te staan. Meer verbinding voelen met het collectief. 

Ze wordt haar lichaam in getrokken door met aandacht te ademen. Met een inademing haalt ze zuurstof en ruimte naar binnen: daar waar niks hoeft en niks is. Uitademing is ontspanning.

Het Stilte veld is geopend en de energie van stilte is om haar heen.

Ze heeft moeite om de stilte te ervaren door gedachtes die ze heeft. Ze heeft nog wat tijd nodig. Ze wordt uitgenodigd om de stilte te horen en te ervaren door zich erop te richten. 

Diepe zucht. 

Alles wat niet in de stilte past, sijpelt langzaam door haar lichaam de aarde in. 

Diepe zucht. 

Ze wordt uitgenodigd om meer aanwezig te zijn in de stilte, in het hier en nu. 

Haar Goddelijke Zelf staat te popelen om door te komen. Ze is groots aanwezig en heeft een bruisend en sprankelende energie en vindt het heerlijk om daar de ruimte voor te krijgen. Haar bruisende energie wil eruit, dat doet ze op een expressieve en speelse manier. Daarom doet ze ook zo veel. Ze vindt heel veel dingen leuk om te doen in haar leven. Ze zit bijna nooit stil en heeft daardoor moeite om in de stilte te komen. 

Er mag meer balans komen tussen de stilte en de bruisende beweging. 

De energie verandert. Er komt een opening naar kosmische energie. Er wordt een verbinding gemaakt tussen haar Goddelijke Zelf en haar persoonlijkheid zodat ze meer in verbinding kan gaan komen met lichtwezens.

Er is meer verbinding met haar licht. Ook daar is ze krachtig. Een krachtig licht schijnt over haar heen. Zo’n twee meter boven haar wordt ze opgevuld in een netwerk van licht van vele kleine lichtpuntjes. Haar aardse zelf kan daar naartoe komen. 

In het lichtnetwerk is een hereniging en een diepe herinnering. Er is een verlangen naar de energie van ‘thuis’. Er zijn vele lichtwezens die bij haar zijn. Een voorouder staat dichterbij. Of ik kan zien welke. Eerst is er opa, die plaats maakt voor vrouwelijke voorouders. Ook hun beschermers en gidsen staan achter hen en weer daarachter waardoor het een sterk veld is. 

De verbinding met haar licht stroomt als warmte door haar heen. 

Ze wordt uitgenodigd in een focus haar adem waar te nemen en verder niets te doen, niet te sturen. Zo ademt ze haar licht van haar Goddelijke Zelf in. Haar innerlijk kind staat het dichtst bij haar Goddelijke Zelf en is voelbaar aanwezig in een lichte, gevoelige en speelse energie. 

Met haar licht wordt haar pijnappelklier geactiveerd en komt er openheid in haar hoofd en keel. Golven van energie maken vastzittende stugge delen los en het licht kan er doorheen zakken. 

Diepe zucht. 

Het licht vult haar keel. Focus. Ze heeft de neiging om ervan af te gaan. “Blijf erbij. Blijf hier. Adem in je buik.” Er is een spanningsveld in haar keel waar ze van weg wil. De energie trekt haar toch in haar keel. Ze voelt daar ruimte komen. Onder die ruimte zit een kramp van verzet. Ze wil steeds weg. 

Als ze zich uit komt er een krachtige kosmische energie door haar heen. Ze is in verbinding met een groots licht wat door haar hele systeem stroomt. Alles tintelt. Haar keel is helemaal open, er zijn geen belemmeringen.

Adem, adem.

Het is net alsof ze zweeft en haar lichaam daar is. Ze wordt opgeladen en opgevuld met een kosmisch thuiskomen. Ze heeft daar veel support. Er was zo’n grote hunkering naar deze hereniging dat er tranen van vreugde zijn. Ze is bij haar zielenfamilie, bij haar broeders en zusters. Het is haar community. Er is veel om mee samen te zijn en te omarmen.

Ze is opgenomen in de liefdevolle verbindingen van het kosmisch thuis, ze zijn met elkaar. 

Door de diepe herinnering van de liefde voor elkaar en het vanzelfsprekend onderdeel zijn van haar community vindt ze de liefde en zachtheid weer terug voor zichzelf en gaat alles zoveel makkelijker. Er is rust. 

Ze kan het allemaal een klein beetje voelen. Ze ziet het als een prettig wit. 

Het gevoel van thuiskomen en opgenomen zijn in de gemeenschap hoort ze van mijn woorden. Ze verlangt ernaar om het zelf te ervaren. Ze kan het fantaseren door de woorden.

In witte gewaden staan er vele witte lichtwezens om haar heen. Ze mag zich ernaar openen. Al dat witte licht is om haar heen. 

Ze is onderdeel van de community. Er is veel familie, veel energie, veel support.

Laat alles los, niets doen, niet je best doen, niets willen.

Openen voor wat er is, er is genoeg aanwezig. 

De Stilte komt over haar heen. Ze ligt in een bed van stilte.

Aan de rand van dat ruime bed van stilte staan al haar zielen broeders en zusters om haar heen. Zij maken dat grote stille lege veld. Ze ademt in dat stilte veld. Hun prachtige energie aan de rand van de stilte gaat door de stilte heen en bereikt haar via haar adem. Niet via het denken en doen.

Met elke adem bouwt de energie zich op en komt de verbinding met de komische community in haar. Het is niet van belang wie ze zijn of waar ze vandaan komen. Ze hoeft niets te weten. Alleen hun energie in haar systeem te ademen. Hun energie is haar energie. 

Zo beademt ze haar heilige veld. Met elke adem die ze maakt, komt ze in haar eigen heiligdom vanuit respect en eerbied uit het witte licht, vanuit haar community. Het voelt als een ritueel waarin ze gezuiverd wordt. 

In de stilte is ruimte aanwezig waar liefde en sereniteit uit voortkomt. Het witte stilte veld vult zich met zachte liefdevolle energie. Ze ademt de zachte liefde in weidsheid en in verbinding met haar community. Met elke adem gaat het eindeloos door en door.

Het gevoel dat ze de ruimte heeft en dat er respect voor haar manier is, doet haar goed. 

Haar uitdaging is om in die ruimte bij haar adem te blijven. Dat kan ze oefenen met discipline en focus. Elke keer als ze wegtrekt, kan zichzelf vriendelijk bij de hand nemen en de hand op haar buik leggen. Ze brengt zichzelf dan weer terug als een ouder die voor haar kind zorgt. 

Het is aan haar om de liefdevolle energie in te ademen en te ontvangen. Haar community staat liefdevol, geduldig en zonder oordeel ruim om haar heen. Ze zijn er onvoorwaardelijk voor haar. Ze hoort bij hen. Met alle geduld en ruimte die ze voor haar hebben, nodigen ze haar uit: “Kom maar, het is goed, kom maar in ons veld.”

Er komt een diepe zuivering in het gevoel dat ze niet voldoet. Ze zijn eindeloos geduldig als een boom en zien haar worsteling. Ze zijn voor altijd samen, wat ze ook doet. Ze kan alle kanten opgaan, het maakt niet uit. Het is aan haar om de weg terug te nemen. Het veld is geopend. Ze verzet zich nog wat, maar dat hoeft niet meer, dat zijn oude patronen die losgelaten kunnen worden. 

Haar hart wordt nog meer geopend zodat ze beter naar hun toe kan komen. 

Dan komen de tranen, diepe tranen. De onvoorwaardelijk liefde stroomt naar haar toe in alles wat ze loslaat. “Geef maar, vertel maar wat je dwars zit”.

Dan vertelt ze alles wat haar dwars zit: 

Dat ze het gevoel heeft dat ze niet voldoet, dat ze tweederangs is en dat compenseert met alles goed doen en ook goed kan. Ze voelt alsof ze ergens in de basis niet okee is. 

Ze heeft naar binnen gehaald wat uit haar omgeving naar haar toe gekomen is en is dat gaan geloven: het is een groot misverstand. Dit kan ze nu laten gaan, het is oud. 

Ze hoeft niets te bewijzen of goed te doen. Het is leuk dat ze het kan, maar het hoeft niet. 

Haar oorspronkelijke energie is via haar adem verbonden met licht en liefde. Het is tijd en ook haar verlangen dat ze weer gaat herinneren wie ze in wezen is: een liefdevol stralend lichtwezen, speels en vrij. De energie van haar community is respectvol, geduldig en onvoorwaardelijke liefdevol. 

Met dank aan de community die voor altijd bij haar is en zal zijn.

Ze hebben respect voor haar en ze vragen of zij ook met respect ruimte in zichzelf wil maken zodat zij hen en daarmee zichzelf kan herinneren.

Met een diepe buiging van haar gidsen uit haar community.

Shalom, shalom, shalom.