Incarnatie van een Starchild
Intentie: “een verbinding hebben met mijn gids waar ik me fijn en prettig en veilig bij voel om mijn weg hier op aarde te vinden. Dat ik contact kan maken met het universum terwijl ik beschermd in mijn cocon zit. Dat ik altijd mag groeien en reizen en dat het oké is.
Aarding én expansie in de kosmische energetische velden: zachte, lila fluwelen lieve energetische golfjes.
Naar binnen getrokken. In de stilte gezogen. Dieper en dieper de grote kosmische Oceaan in.
Blijven aarden.
Stil. Alles valt weg. Er is niks meer over.
Een speciale energie komt tevoorschijn. Haar lichaam schudt door de verandering van de energiefrequentie. Eén groot krachtig paarsveld. Ze wordt ermee opgevuld en omhuld.
Aan de achterkant van haar hoofd, onder de schedelrand, zit het vast. Dat geeft haar een vervelend gevoel. Deze plek, ook wel de zetel van de ziel genoemd, verbindt haar met haar voeten, om op de aarde te komen. Misselijkheid en kou dienen zich aan. Dekentjes over haar heen.
Er komt een healing in dit gebied. Er komt meer ruimte en vooral helderheid. Ze ziet kleine mini puntjes-sterretjes die ze als kind altijd zag.
Ik zie een beeld van een vreugdevol speels meisje op het strand in de zon. Ze is vol overgave en in een enorm vertrouwen met alles. Ze is verbonden met de zee, de golven, de wind.
Er wordt gevraagd om met een intentie, dat fijne speelse gevoel vol vertrouwen naar de spanning in haar lijf te brengen. Of ze wil meebewegen.
“Geef de leiding maar aan dat kindje. Ze weet de weg.” En of ze de weg weet. Ze weet de weg naar de sterren. Ze is verbonden met de sterren. Ze is een Starchild! Ze is nu helemaal thuis in de kosmos, in de sterren. Ik kan haar niet meer voelen. Ze is helemaal thuis -zonder bewustzijn- in de sterren. Ze is verdwenen. Ik laat haar een tijdje daar. Dan roep ik haar terug bij haar naam. Ze komt goudstralend terug. Ze neemt sterrenstof mee. Ze straalt in de zon. Ze speelt met het sterrenstof in het licht. Ze reist heerlijk door het universum.
Ik nodig haar uit om terug te komen op de aarde. Ze mag de sterrenstofjes meenemen. Heel enthousiast komt ze op me af. De energie van de aarde is trager en moeilijk toegankelijker. Ze heeft onwijs veel moeite om door de verdichting en de vertraging van de aarde te komen. Ze kan niet meer bewegen. Ze voelt zich gevangen. Ze krijgt geen adem meer. Ze stikt letterlijk bijna. Ze ervaart een herbeleving van haar incarnatie. Het voelt verschrikkelijk.
De aarde energie opent zich voor haar in een enorme warmte en liefde. Ze wordt opgenomen in de aarde, in de warmte. Om haar te laten ervaren dat het op de aarde niet alleen maar verstikking is. Dat er liefde en passie is en vurigheid en temperament. Dit was waar ze op afgekomen was en heel graag wou ervaren.
Er is een heen en weer getrek voelbaar. Waar moet ze nou heen? Moet ze naar boven of naar beneden? Hier of daar?
Ze heeft voor de aarde gekozen. Ze heeft de aarde gevoeld. Ze is geland. Ze is geboren. Ze is op de aarde. De aarde is als een moeder en geeft haar een warm en veilig gevoel.
Ze is ingedaald en kan tot rust komen. Ze kan bijkomen van de schrik en schok van de incarnatie.
Ruimte en geaard.
De gidsen en het healing-team zijn met haar bezig om haar na de traumatische ervaring weer een beetje op orde te krijgen. Kleurtjes en stroompjes in een speciale energie frequentie die bij haar aansluiten, roepen haar terug. Liefdevolle wezens staan om haar heen. Ze verbinden haar met haar oorsprong, met haar ster. Haar innerlijke kind is het dichtst bij de sterren. Haar innerlijke kind, haar starchild, voel ik nu weer. Ze kan nu hier blijven op de aarde, geïntegreerd met haar starchild, zonder dat ze weg hoeft te gaan.
Haar starchild is nu heeel sterk aanwezig en voelbaar en verbonden met haar. Ze is ingedaald in haar lichaam. Haar oorspronkelijk sterrenenergie gaat door haar lichaam. Een enorm paarse wereld.
Ze was tijdens haar incarnatie zo geschrokken dat ze voor de helft boven is gebleven. Ze is niet goed geïncarneerd geweest.
Nu hoeft ze niet meer te kiezen. Ze is tegelijk hier op aarde als boven, in een éénheid. De verbinding is gemaakt.
Starchid laat haar levensenergie voelen. Ze voelt heel krachtig. Ze is die kracht.
Ze kan nu mee naar boven reizen naar haar oorsprong, haar bron om informatie te halen en weer terugkomen. Ze ziet een laddertje. Ze kan erop en af, naar boven en beneden op een speels manier. Ze kan zelfs tegelijkertijd in de twee werelden zijn. Met kracht, vuur en passie op de aarde zijn, en tegelijk boven weids reizen.
Elke handeling die ze doet, is nu in verbinding met haar Starchild, met haar oorsprong. Dan zie ik flitsen, een ruimteschip komt in een paarse energie. Ze krijgt hele zachte liefdevolle energie uit haar prachtige wereld. Water, stranden, kristallen.
Ze brengen heel veel zachtheid. Dit kan dus ook op de aarde. Een deken van zachtheid. Ze wordt omhuld in zachtheid, haar zachte cocon. Ze wordt opgenomen in de zachte wereld. Zo voelt het als de hemel op aarde is.
Rustig en vredig, stil en licht.
Het lijkt net alsof ze een soort zendertje in haar hoofd krijgt zodat ze elkaar makkelijker kunnen vinden. Ze maken een lichte bescherming om haar heen om af te ronden. Het voelt net alsof we op de maan zijn, in hele trage bewegingen.
Rust
Heel prettig
Ze is geland op de aarde met haar prachtige Starchild. De verbinding is hersteld. Beide delen zijn nu samengekomen. Ze kan het laddertje op en af. Ze kan nu met de prachtige prettige vriendelijke zachte stromende energie alles op aarde doen.
De uitnodiging is om de aarde te gaan danken, om een altaartje te maken. Ze komt iets brengen en de aarde heeft haar ook iets te brengen. “Geef offers aan de aarde, laat haar voelen dat je van haar houdt.”
Blijf vooral het speelse vreugdevolle Starchild. Als er vreugde is, dan is het goed. Dat is haar teken.
Shalom