Inwijding in haar ET-Zelf

Een verslag van een bijzondere reis via een aarding in haar lichaam als zijnde een veilige zachte plek naar haar ET-Zelf die tegelijk in een andere dimensie op dit moment is. 

Zij is een mens, een vrouw. Zij is ‘de Nieuwe Aarde’. Zij is haar ‘ET-Universele Zelf’.

Thema: met mijn persoonlijkheid mijn eigen informatie die via mijn gidsen komt, de wereld in brengen en hierbij goed bij mezelf blijven.

Een flinke aarding via stampen op de grond.

Het stilte veld wordt geopend.

Spanning lostrillen en afvoeren zodat er meer ruimte in het lijf ontstaat.

Een energetisch veld met een hoge frequentie wordt geopend terwijl het stampen continu in een ritme doorgaat. Expansieve en resonerende cellen.

Uitdaging: loslaten, niets doen, niet mee bemoeien maar ALLLOW en in stilte ZIJN.

Continuïteit in aarding. Tegelijk wordt het zacht in het hoofd en er komt ook daar ruimte. 

Hoofd en lichaam zijn een geheel geworden. 

De aarde opent zich als een moederschoot: een zachte veilig plek die is verbonden met de buik. Een zachte vrouwelijke plek, een cocon, om fijn in te zijn. In de zachte vriendelijke aarding, opent een stroom van boven. 

Heel zacht en rustig komt haar Universele Zelf in pasteltint in een Zijn-toestand. Ze krijgt de tijd om te doseren en rustig te integreren. Stootje energie van universum en dan weer rust en integreren, stootje energie etc.

Vanuit de versmelten van de vriendelijke zachte moederschoot, de aarde, en de zachtheid en rust uit haar Universele Zelf dient er vanuit een diepere laag een spanning aan die in de buik voelbaar is. Het voelt als een uitnodiging in het voelen op zich.

Haar innerlijk kind laat zich even zien, maar schiet weer weg zodra ze in beeld komt, alsof er iets van haar verwacht wordt. Vriendelijke vrouwelijke wezens staan om haar heen om haar te laten voelen dat ‘alles goed is’. Ze hoeft niks.

De spanning in de buik is er. We doen er niks mee en hoeven er ook niks mee. Er is alle ruimte aan de spanning om er te zijn. Geruime tijd zijn we aanwezig in het wakker wordende voelen. Het gaat om het voelen, op zich. De vrouwelijke wezens, de sisters, staan nog om haar heen. Ze zijn één met elkaar, ze zijn gelijken en hebben een vriendelijke zachte energie. De sisters brengen haar naar een ‘Healingkamer’ waar alles precies is afgestemd in de juiste trilling voor haar. Ze kan zich hier ontspannen. De omgeving is precies goed voor haar. Roze bloemen en kristallen. De sisters zijn er ook. En er is water. 

Het water brengt haar rust, als ze met haar hoofd onder water gaat. Het water stroomt en vloeit door haar heen. Ze transformeert in water. Ze stroomt. Ze is zacht. Ze is rust. 

Haar buik is zacht.

Zachtheid en vriendelijkheid, is de Nieuwe Aarde.

Ze is de Nieuwe Aarde.

Een herinnering komt boven: “ik heb gereageerd op de oproep”, zegt ze.

Er is voortdurend een rustige zachte vriendelijke onderstroom voelbaar.

Er komt een hele hoge frequentie binnen, een ET-informatiestroom, terwijl we continu geaard worden in de zachte onderstroom. Het is een soort hogere wiskunde met formules en geometrievormen. We mogen ons er verder niet mee bemoeien omdat het voor ons niet te bevatten is. Het is niet aards. Het is een energieveld. Via de hogere helder frequentie brengt ze informatie die wij niet weten of snappen. Andere mensen en de aarde resoneren in haar energieveld mee. Ze is een ET-er in een menselijk lijf.  

Ze zegt dat ze haar oproep kan herinneren: “Ik was groen en planten aan het water geven in een andere dimensie toen ik mijn oproep hoorde om op de aarde te komen helpen”.

Haar ‘ET- ruimteschip’ en haar ‘ET-stam’ is duidelijk voelbaar en zichtbaar voor me (en heel bijzonder voor me). Ik hoor een soort taal: trrrrr en piepen. Ze vertelt dat ze vroeger vleermuizen hoorde, ook in een hoge frequentie. Na een tijdje maken ze zich klaar voor vertrek en nemen voor dit moment afscheid, via haar hart. Haar ET-gids legt haar lichtgroene hand op haar hart. Ze legt er iets in, een soort zaadje. Het is een ontroerend moment. De gids blijft bij haar, dus een echt afscheid is het niet. Toch voelt het wel zo. Er is een verlangen om daar te kunnen zijn i.p.v. op de aarde waar alles zoo traag gaat. Ze is enorm verbonden met haar planeet. “Laat ze nog maar even”, hoor ik steeds. Ze krijgt ruim de tijd om nog een tijdje bewust in de verbinding met haar planeet te zijn. Ze is er altijd. Ze komt er vandaan. Ze is hier op de aarde en ook daar aanwezig in verschillende dimensies tegelijk. 

Tijdens deze ontmoeting is haar pijnappelklier flink geactiveerd. Ik voel het in mijn eigen hoofd tegelijk is ze fijn zacht in haar hoofd.

Na deze ontmoeting wordt ze verankerd in de zachtheid van de geopende aarde. Ze valt er mee samen tegelijk met de frequentie van boven van het ruimteschip.

Dankbaarheid vanuit de aarde voor haar missie op aarde is in zachtheid voelbaar. (Dat ontroert mij)

Alle trillingen zijn op één lijn vanuit haar schip, door haar heen en naar de aarde toe.

Vele aardewezens, natuurwezens staan in een cirkel om haar heen met hun handjes op de grond. Ze hebben vriendschap met haar en ze helpen haar op de planeet aarde. 

Als laatste cadeau geeft Julia, mijn gids, haar stilte veld in het grotere geheel. Julia geeft 

een voelbare expansie. De storm buiten gaat zelfs naar achteren.

Shalom