Reconnection voor het verloren dolfijntje

Intentie: volledige acceptatie in deze incarnatie

De opening start heupwiegend, stampend, diep in de buik ademende aarding met aardingsklanken terwijl er een enorme druk op de kruin is. 

De klanken ontwikkelen zich als heilige ohm’s om in het heiligdom van de aarde te komen. Ik zie haar als een monnik met korte haartjes zitten, terwijl zij toegewijd aan het chanten is. Met mijn staffel draai ik dieper de aarde in terwijl de klanken naar hart resonantie gaan. Met klanken worden er energetische velden geopend. 

Ik hou haar fysiek vast (op afstand) in een eindeloos wiegende deinende beweging, tegelijk wordt ze via haar voetchakra’s geaard en worden energieën afgevoerd.

Een hoge toon wordt gemaakt terwijl de zachte deinende beweging continu doorgaat.

Er is een hand van het healingteam boven haar hart en keel, terwijl ik door beweeg en haar vast heb. Hoge zachte tonen gaan de hele tijd door. De tonen worden hoger en hoger. Het is alsof ze communiceert vanuit haar hart via walvissentonen.

“Shalom shalom shalom”.

Er komt een vredige zachte energie door haar hart.

De walvisklanken gaan door, ze openen en verbinden in re-connectie met haar ziel. In dit moment vraag ik naar haar intentie: “volledige acceptatie in deze incarnatie”.

Ik heb haar vast. Ze ademt diep in haar buik en wortelt via haar voeten. De stilte velden zijn geopend. In de walvisresonantie is een zachte, langzame, gevoelige en subtiele lemniscaat beweging vanuit mijn heupen en mijn handen over haar hlele lichaam. De resonantie gaat door haar lichaam en verbindt haar met de aarde.

De walvisklanken gaan door. Met mijn handen op het water maak ik op speelse wijze de lemniscaatbeweging. Het water komt in beweging. Het is alsof ze via klanken en beweging met de dolfijnen speelt en de dolfijnen met haar. Haar hart is op een speelse, fijngevoelige en subtiele manier geopend en stroomt mee in het water.

Ik heb haar vast en ze ademt diep in haar buik. Diepgeworteld en geaard.

Door de klankresonantie is er meer ruimte gekomen in haar hoofd.

Stil en wachten. Settelen van wat er ingang gezet is.

De dolfijnklanken worden stiller, haar krachten zijn afgenomen. Een roep van een verlaten klein dolfijntje in de grote oceaan blijft over. “Waar is toch iedereen?”. Ze gaat door met roepen, ze weet dat haar trillingen opgenomen worden door de grote oceaan. Ze geeft niet op. Af en toe is er hoop in de roep waardoor haar kracht toeneemt.

Er is een intens diep verdriet met tranen.

De bodem van de oceaan reageert op haar tranen van verdriet met warme Ohm-klanken uit het heiligdom van de aarde, uit het heilige monnikschap, om haar een liefdevolle bodem te geven. Tegelijk is er ook een oproep voor het kleine dolfijntje om de diepte van de duisternis in te gaan, om de oceaanbodem in te gaan.  Het voelt als een grote gevaarlijke vis die haar gaat opeten, maar dat is schijn. Het is een hele grote oerpotvis die het kleine verloren dolfijntje roept. Er wordt aan haar getrokken om dieper en dieper in de bodem te gaan. 

Zachte oeroude klanken van een diepwijze oeroma zeggen: “kom maar, kom maar hier naar toe.“ Wortels gaan diep in de warme oceaan van de aarde. Het kleine dolfijntje wordt op een magische manier naar de aarde getrokken.  Heeel langzaam komt er verbinding met de oeroma uit de oceaan in haar lichaam, haar tweede chakra. Met mijn ene hand heb ik haar vast, mijn andere hand is boven haar baarmoeder. Uit mijn hand komt de oerresonantie van de oeroma uit de oceaan. Dan heb ik haar buik in mijn etherische handen van de oeroceaan. Er is een hele grote geopende oeroma schoot met continu de zachte resonerende klanken. Met zachte en voorzichtige ronddraaiende bekkenbewegingen wordt ook haar eerste 1^e chakra sensueel gevoelig en heel diep voelend in de oceaan geopend. 

Laat het maar stromen, …. alle tranen vloeien mee met de oceaan. De oceaan stroomt door haar lichaam heen. De oerpotvis met de tranen stroomt in één.

Opeens is er de heldere krachtige klank van het kleine dolfijntje wat nu groot is geworden. Ze opent zich in de klank in overgave met wijd en krachtig geopende handen, geopende borst schouders en keel. Het ziet eruit als de Lion King, maar dan als een vis in het water: “hier ben ik!”. 

Stil. Ze heeft een enorme kracht in de wereld gebracht. Ze is stil en wacht op de resonantie en reactie. De reactie komt uit de kosmos in een golf van misselijkheid. 

Het healingteam is liefdevol aan het werk. Ik heb haar fysiek vast. Het healingteam draait in de energie terwijl ik een warme lichtgevende geelgouden energetische plasmabol in mijn handen heb, boven haar 3^e chakra. Op dat moment heeft ze steken in haar hoofd, alsof er een grote naald in wordt gestoken. Ik vraag het team te kijken wat er gebeurt, waarom die pijn is. Het healingteam helpt haar in de pijn met instrumenten, ze zijn geavanceerd met haar bezig. De lichtgele zon komt weer. 

Ik word aan mijn haren aan mijn kruin getrokken en naar achter geduwd om ruimte te maken en om in overgave te gaan. Haar hele lichaam opent zich. Het healingteam is bezig met haar keel. Golf van misselijk: “Blijf erbij. Blijf erbij!”.

Nog steeds in overgave, wordt het aardingsveld er stevig bijgehaald. Op dit moment is er een enorme intense wilskracht vanuit haar: “ik wil er volledig voor gaan” in vele woorden geuit. Op het moment dat ik haar uitleg dat een intentie maar 1x hoeft, komt er onmiddellijk ruimte en lichtheid. De goudenbol verschijnt weer. 

Ik heb de energetische gouden lichtbol in mijn handen. De bol voelt enorm waardevol en bijzonder. 

Ze raakt afgeleid en neemt mij mee in de afleiding. De bol verdwijnt weer. Terug in de stilte. Opnieuw wachten. Opnieuw aan mijn kruin getrokken en in de overgave. 

De energie is zacht, de adem is zacht. Niets verwachten, willen, moeten. Het is goed zoals het is. 

Met mijn armen maak ik vrouwelijke sierlijke DNA beweging in een dansritueel. Ik bereid me voor een ontvangst. Ik ben in overgave. 

Stilte.

Mijn handen zijn geopend waar ik een violette energetische plasmabol in ontvang. Ik heb een kloppende levende energiebal in mijn handen. Met de violette kostbare bal in mijn handen loop ik heel voorzichtig dichterbij. Het is een heel spannend moment. De violette bol wordt in haar hoofd gebracht. De missie is gelukt! 

Ik voel een buitenmenselijke energie stoot van een andere energiewereld uit mijn handen naar haar toe stromen waarmee de violette bol wordt opgeladen. Ze zegt: “ik ken dit, ik ken dit”.

De persoon die haar de violette bol heeft gebracht, gaat vol vertrouwen terug naar waar hij vandaan kwam. De energie voelt teder en zacht, als een passend smooth geheel. Ze kijken nieuwsgierig op afstand hoe zij het allemaal op aarde doet, wat menselijke emoties zijn, om via haar te zien hoe het is om menselijke emoties te hebben. Die heeft ze in haar leven velen en velen gehad. Ze snikt: “Ik wil gewoon leven”. 

De boodschap voor haar is: “je gaat door met mens zijn”. Voor hun is ze een pionier. Ze is op de aarde gezet zodat haar planeet via haar kan kijken hoe het is om mens te zijn met emoties. Ze hebben haar nu een nieuwe energie gegeven waarmee het makkelijker en zachter voor haar zal gaan. Ook kan ze nu makkelijker contact met haar planeet maken. 

Ze staan met een afstandje om haar heen en er moet ook afstand zijn. Ze kunnen niet dichterbij komen. Ze mogen niet dichtbij komen. 

Waarom kunnen ze niet komen?  Zelfbescherming voor het volk. Hebben ze haar toestemming nodig? Ze willen haar op de aarde hebben en niet bij hun. 

Het is belangrijk voor hun ras en hun evolutie om haar op de aarde te hebben. Het ras voelt haast robotachtig, zonder menselijke emoties. Ze zijn nieuwsgierig naar de menselijke emoties. Ze hebben nu iets gegeven waardoor het voor haar zachter zal gaan.

Door de bol is er een enorme kosmisch kracht voelbaar. Er is een megadruk op de kruin. Een wijdse kosmische zee is aanwezig welk ze moet laten ‘zijn’, zonder verzet. Elke gedachten die er is, houdt dit tegen. Adem diep in de buik en houdt de kruin wijdt. Er komt heel veel energie uit haar planeet. De frequenties zijn enorm hoog. De stekker wordt in haar stopcontact gezet. Het voelt net als bij een hartstilstand waar elektro shots worden gegeven. De energiebedrading voelt heel anders dan bij ons mensen. Ik adem, sneller en sneller. Met mijn twee handen om mijn staffel, roep ik stevig de oorspronkelijke oerkrachten van Gaia te hulp om de enorme hoge frequentie te kunnen aarden. 

Pffff. Het is geland.  Dan zijn er nog zachte zingende klanken om alles tot een geheel te krijgen, te integreren. De gouden bal laat zich weer boven haar zien. Licht en speels. Zon. Levensenergie.

Stilteveld. Afronden. 

Ze blijven trekken. Er is nog iets. De krachten zijn zo groot, het moet eerst kalm worden.

Wordt vervolg in een vervolg sessie.

Shalom